3. Msza, modlitwa i kontemplacja.
"Ponad dwadzieścia lat po rozpoczęciu obrad Soboru, wśród tak wielu wątpliwości i cierpień, które niepokoiły wiernych katolików, mnisi z klasztoru świętej Marii Magdaleny zapragnęli, by ich wierność względem monastycznego dziedzictwa była połączona z wiernością liturgicznej tradycji Kościoła Świętego, szczególnie Mszałowi Rzymskiemu ogłoszonemu w 1570 roku przez św. Piusa V (z rozporządzenia Soboru Trydenckiego)…
(...) Z jednej strony życie monastyczne zgodne z Regułą Św. Benedykta i zwyczajami przekazanymi przez naszych poprzedników, a z drugiej Liturgia Godzin i Liturgia Mszy celebrowane zgodnie z ponad tysiącletnim rytem Świętego Rzymskiego i Powszechnego Kościoła, w języku łacińskim: są jak dwa źródła, z których narodziła się wspólnota z Le Barroux i są racją jej istnienia. – z zaaprobowanej przez Watykan konstytucji Opactwa Świętej Marii Magdaleny.
Wspólnota podczas procesji. W niedzielę i święta odbywa się procesja przed Mszą, zakończona śpiewem Introitu w momencie, gdy mnisi wchodzą do kościoła.
Uroczysta ceremonia ślubów wieczystych. Mnich na zawsze poświęcony Bogu leży na posadzce prezbiterium od Ofertorium aż do Komunii świętej. Jest okadzany przez diakona, tak samo jak chleb i wino są okadzane przez kapłana podczas Konsekracji.
Wigilia Paschalna – szczyt całego roku liturgicznego. Nocna celebracja zwycięskiego zmartwychwstania Chrystusa, który powstał z grobu ukazując swą boskość. Nowy ogień i paschał są uroczyście błogosławione, a poświęcone węgle wyciąga się z ognia, by umieścić je w kadzielnicy
Mnisi modlą się przed figurą Madonny z Dzieciątkiem.
Kantor kieruje śpiewem chorału gregoriańskiego podczas Officium Divinum. „Czy można sobie wyobrazić śpiew czystszy i prawdziwszy, zdolny ukazać ze szlachetną łagodnością lub wielką mocą tajemnicę Królestwa Niebieskiego?”
Mnisi podczas lektury i rozmyślań w klasztornych krużgankach.
