Kiedy aniołowie przybyli z nowiną, że to kres jej bezdzietności i pocznie dziecko, Anna miała zawołać: „Na Boga żywego, czy zrodzę chłopca czy dziewczynkę, zawiodę je w darze Panu Bogu mojemu i będzie Mu służyło po wszystkie dni swego żywota".
Anna i jej mąż Joachim nie doczekali narodzin Wnuka – wcielonego Syna Bożego. Zmarli w Jerozolimie jeszcze przed narodzinami Jezusa, są więc świętymi starotestamentalnymi, jednak ze względu na Osobę Matki Bożej odbierają cześć liturgiczną. Ich groby tradycja usytuowała w dolinie Ezdrelon pod Górą Oliwną. W Geniu czci doznaje relikwia ręki św. Anny.
Z ustanowienia cesarza Justyniana II święto ku czci Matki Najświętszej Maryi Panny obchodzono na Wschodzie od roku 701. Nosiło nazwę „Poczęcia św. Anny". Na Zachodzie wprowadzono je później, w X wieku w Neapolu, w XIV w Anglii, a w. W 1522 r. Juliusz II rozszerzył je na cały Kościół wyznaczając datę obchodu na 20 marca.Niespełna pół wieku później Paweł V uznał, że skoro Ewangelie o Annie nie wspominają, to należy znieść święto, co uczynił. Jednak już w 1584 r. Grzegorz XIII przywrócił je, a datę wspomnienia świętych Anny i Joachima wyznaczył na 26 lipca. W 1911 r. Pius X rozdzielił wspomnienie rodziców Maryi. Odtąd św. Anna miała swoje święto 26 lipca, a św. Joachim 16 sierpnia, w dzień po Święcie Wniebowzięcia NMP. Po reformie z 1969 r. obchód 26 lipca stał się wspólny dla Anny i Joachima.
---*---
Wszystkim Annom, dzisiejszym solenizantkom życzę wszelkich potrzebnych łask za wstawiennictwem Świętej Patronki.
_______________________________
ilustracja: Michał Świder, "Narodzenie Marii" (1994), fresk mokry, refektarz plebanii w Płokach.