W Bostonie, na Wyberton Road, widziałem dziś przejeżdżające dwa historyczne motocykle, w tym jeden z tzw. koszem. Widok przywiódł mi na myśl show kulinarne Jennifer Paterson i Clarissy Dickson Wright zatytułowane (nie bez przyczyny) Two fat ladies (pol. Dwie puszyste panie). Obie panie podróżowały po Wielkiej Brytanii motocyklem Triumph Thunderbird. Prowadziła Paterson, a Dickson Wright zasiadała w bocznej przyczepie. Widok bardzo charakterystyczny i zabawny. W każdym z odcinków bohaterki zatrzymywały się w innym ciekawym miejscu, gdzie przyrządzały gospodarzom posiłek tocząc przy tym ciekawe rozmowy o kuchni i o życiu.
Podstawową wadą programów kulinarnych jest to, że nie można spróbować przyrządzonych w nich dań. A dania „Dwóch puszystych pań” musiały być bardzo smaczne. Obie gustowały w wyrazistych smakach, często używały anchovies, czosnku i wielu różnych ziół. Nie zważały przy tym na wymagania współczesności dotyczące cholesterolu, czy zawartości tłuszczu i bazowały na tradycyjnych przepisach stosując śmietany, masło, czy niepasteryzowane mleko. Nigdy nie zaopatrywały się w supermarketach dbając o to, by składniki ich potraw były najlepszej jakości i pochodziły z farm i rynków bliskich miejsca, w którym gotowały.
No dobrze, ale gdzie tutaj jest miejsce dla Kościelnego Safari? Otóż obie panie były (jedna z nich nie żyje) rzymskimi katoliczkami o ciekawych koneksjach rodzinnych i eklezjalnych. Ich biografie są na tyle interesujące, ze warto wspomnieć o tym choć kilka słów.
Jennifer Paterson urodziła się w 1928 r. w Chinach, gdzie jej ojciec, brytyjski oficer, pełnił służbę attache. Po powrocie do Wielkiej Brytanii dorastająca dziewczyna stała się powodem licznych zmartwień ojca. Dość powiedzieć, że w wieku 15 lat została relegowana ze szkoły prowadzonej przez zakonnice. Siostry straciły cierpliwość. Własne doświadczenia z młodości przydały się jej gdy sama została przełożoną szkoły dla dziewcząt w Reading. Była też kuchmistrzynią w ugandyjskiej ambasadzie, co sprawiło, że stała się osobą dobrze znaną w londyńskich kręgach towarzyskich. Później została recenzentką kulinarną w The Spectator i przez piętnaście lat układała menu dla dworu księcia Walii. Była też siostrzenicą wielebnego Anthonego Bartletta OBE, kanonika westminsterskiego i duchownego z najbliższego otoczenia kard. Basila Hume’a (jest o tym mowa, gdy scenerią jednego z odcinków jest katedra i pobliski klasztor, gdzie panie przyrządzają oryginalne danie zwane brzoskwiniami kardynała Hume’a). Paterson nigdy nie wyszła za mąż, jednak myli się ten, kto sądzi, że miała problemy w kontaktach z mężczyznami. W młodości była kobietą atrakcyjną i potrafiła to wykorzystać. Prowadziła aktywne i pełne pasji życie, które dostarczało wrażeń również jej spowiednikom, ale, nigdy nie przekroczyła granic i nie oddaliła się od Kościoła tak bardzo, by nie móc powrócić. Jennifer Paterson zmarła w 1999 r. na raka płuc. Przez wiele lat była parafianką oratorianów z Brompton i podobnie jak oni z rezerwą przyjmowała zmiany zachodzące w Kościele. Przez lata prowadziła oratorianom kuchnię, a oni, w dowód wdzięczności, pochowali ją z „trydencką” pompą. We wspomnieniowym odcinku Two fat ladies pokazano fragmenty Mszy requiem towarzyszącej jej pogrzebowi. Odtąd także jej portret wisi w kuchni oratorium.
Clarissa Dickson Wright jest posiadaczką jedenastu imion. W dokumentach figuruje jako Clarissa Theresa Philomena Aileen Mary Josephine Agnes Elsie Trilby Louise Esmerelda Dickson Wright. Urodziła się w 1947 r. Jej ojciec był chirurgiem brytyjskiej Rodziny Królewskiej, a matka dziedziczką majątku ziemskiego w Australii. Jako dziecko uczęszczała do katolickiej Szkoły p.w. Najświetszego Serca (Sacred Heart School), by później studiować prawo w londyńskim University College. W wieku 21 lat została najmłodszym adwokatem w Wielkiej Brytanii. Niestety, po śmierci matki zaczął się najtragiczniejszy, dwunastoletni okres w jej życiu, gdy w efekcie zachowań powodowanych depresją i chorobą alkoholową znalazła się na ulicy. Udało się jej jednak otrząsnąć z życiowych niepowodzeń, a swoje życie odbudowała miedzy innymi dzięki Jennifer Paterson, która wyciągnęła do niej pomocną dłoń i zaproponowała udział w programie Two fat ladies. Po śmierci Paterson Clarissa nadal pracowała w telewizji, by później zająć się pracą naukową. W efekcie została pierwszą kobietą-rektorem uniwersytetu w Aberdeen w Szkocji.
Jakub Pytel
---*---
Chyba w całej Anglii po Świętach Bożego Narodzenia nie pozostał już żaden ślad. Za miesiąc Walentynki, a człowiek odnosi wrażenie jakby to miało być jutro.
